mesnevi

dinle, bu ney nasıl şikayet ediyor, ayrılıkları nasıl anlatıyor:
beni kamışlıktan kestiklerinden beri feryadımdan erkek, kadın... herkes ağlayip inledi.
ayrılıktan parça parça olmuş, kalp isterim ki iştiyak derdini açayım
aslından uzak düşen kişi,yine vuslat zamanını arar.
ben her cemiyette ağladım, inledim. fena hallilerle de eş oldum, iyi hallilerle de.
herkes kendi zannınca benim dostum oldu ama kimse içimdeki sırları araştırmadı.
benim esrarım feryadımdan uzak değildir, ancak (her) gözde, kulakta o nur yok.
ten candan, can da tenden gizli kapaklı değildir, lakin canı görmek için kimseye izin yok.
bu neyin sesi ateştir, hava değil; kimde bu ateş yoksa yok olsun!
aşk ateşidir ki neyin içine düşmüştür, aşk coşkunluğundur ki şarabın içine düşmüştür.
ney, dosttan ayrılan kişinin arkadaşı, haldaşıdır.
onun perdeleri, perdelerimizi yırttı.
ney gibi hem bir zehir, hem bir tiryak, ney gibi hem bir hemden, hem bir müştak kim gördü?
ney kanla dolu olan yoldan bahsetmekte, mecnun aşkının kıssalarını söylemektedir.
bu aklın mahremi akılsızdan başkası değildir, dile de kulaktan başka müşteri yoktur.
bizim gamımızdan günler, vakitsiz bir hale geldi; günler yanışlarla yoldaş oldu.
günler geçtiyse, geçip gitsin; korkumuz yok.
ey temizlikte nazirı olmayan, hemen sen kal!
balıktan başka her şey suya kandı, rızkı olmayana da günler uzadı.
ham, pişkinin halinden anlamaz, öyle ise söz kısa kesilmelidir vesselam